Teatr Jakkolwiek (Poznań)   Jak? 15 listopada (środa), godz. 18.00, sala Teatru Ósmego Dnia     Skład grupy: Agnieszka Borkowska, Bartek Górka, Marta Jabłonowska, Adam Kałwa, Robert Przekwas i Kamila Świerczyńska.	Spektakl powstał między kwietniem a listopadem 2000 roku w ramach Alternatywnej Szkoły Teatru - edukacyjnego projektu realizowanego przez Teatr Ósmego Dnia. Nazwa teatru - "Jakkolwiek" - sugeruje, że ważniejsza od niej samej jest możliwość wspólnej pracy. Podczas spotkań nasunęło się nam wiele pytań dotyczących tego, jak zachować się wobec naszych lęków i niepewności, jak nie zgubić samych siebie w poszukiwaniu własnej tożsamości i wolności. Pytanie "Jak?" zdominowało nasze działania, stając się jednocześnie tytułem.
Teatr Usta Usta (Poznań) A 16 listopada (czwartek), godz. 18.30, sala Ośrodka Teatralnego "Maski" Reżyseria, scenariusz, scenografia, opracowanie muzyczne i wykonanie: Marcin Liber i Wojciech Wiński Współpraca: Maciej Adamczyk, Teatr Porywacze Ciał	Spektakl powstał na motywach powieści "Trylogia nowojorska" Paula Austera. "W tej opowieści mroczny klimat niewyjaśnionej tożsamości bohaterów walczy o lepsze z atmosferą pełnych uroku amerykańskich historii gangsterskich". Krzysztof Piech, "Gazeta Wielkopolska" "Spektakl jest leciutki i finezyjny, ale tylko pozornie. Dawno nie śmiałam się w teatrze tak szczerze, a czasów, w których taki śmiech prowadziłby do intelektualnej refleksji czy metaforycznej konkluzji - niemal nie pamiętam". Ewa Obrębowska-Piasecka, "Gazeta Wielkopolska"
Teatr Kana (Szczecin) Rajski Ptak 16 listopada (czwartek), godz. 20.00, sala Teatru Ósmego Dnia Monodram na motywach tekstów Matei Calinescu, Leo Lipskiego i Wieniedikta Jerofiejewa Wykonanie: Arkadiusz Buszko Scenariusz i reżyseria: Zygmunt Duczyński Muzyka: Zbigniew Szmatłoch Scenografia: Bruno Tode Rekwizyty: Bruno Tode, Zygmunt Duczyński Światła: Zygmunt Duczyński, Dobiesław Nowicki Prowadzenie świateł: Dobiesław Nowicki Realizacja: Teatr Kana	"Rajski ptak jest teatralną opowieścią o żywocie człowieka szalonego, świadomego swego szaleństwa, który mierząc się z własną pokusą twórczą wymyśla historię, w której odkrywa i stwarza samego siebie i próbuje w ten sposób oderwać prawdę od pozorów, odnaleźć wyswobodzenie w nadaniu sensu własnemu życiu". Zygmunt Duczyński "Trudno to przedstawienie porównywać do wcześniejszych propozycji Teatru Kana. Mamy tu do czynienia z zupełnie inną sytuacją, z innym aktorem, z innym typem aktorstwa, a także z pewną zmianą w sposobie reżyserowania Zygmunta Duczyńskiego". Robert Cieślak, krytyk teatralny "...ciarki przeszły po plecach, kiedy naraz dał się słyszeć gdzieś w kącie sali stłumiony pomruk ni to ludzkiej, ni to zwierzęcej natury, który stawał się coraz głośniejszy, coraz głośniejszy..." "Pasewalker Zeitung"
Teatr Trust (Indie-Polska) Po drugiej stronie światła (premiera) 17 listopada (piątek), godz. 18.00, sala Kameralna Centrum Kultury "Zamek" Aktorzy: Jolanta Cynkutis, Khalid Tyabji Opieka artystyczna: Małgorzata Walas Antoniello Spektakl powstał z inspiracji i refleksji, jakiej dostarczyły nam teksty Lalona Fakira, Philipa Dimitra Galasa i Lao Tzu, a także dzieła takie jak "Bhagavadgita" i "Don Juan".	Przedstawienie jest poszukiwaniem wspólnego teatralnego języka nie tylko między aktorem wywodzącym się z kultury Azji i aktorki z kultury europejskiej, ale języka spotkania dwóch przeciwstawnych rzeczywistości, tej z materii i tej z ducha. Jest to próba połączenia dwóch niezależnie zbudowanych rzeczywistości teatralnych w jednej przestrzeni. Jak mogą się one przenikać? Jaki to dialog i wzajemność? Czy jeden świat jest możliwy bez tego drugiego? Czy szukając odpowiedzi dla materialnych potrzeb, zmuszonym się jest do opuszczenia świata, który żywi duszę? I odwrotnie, czy poszukując wymiaru duchowego, trzeba zrezygnować z materialnych potrzeb? Te światy oddzielone konceptualnie i fizycznie istnieją symultanicznie, jak dwie półkule mózgu. Czy są rozdzielone w fizycznym wymiarze, czy też tylko w naszych umysłach?
Teatr Novogo Fronta (Czechy) 17 listopada (piątek), godz. 19.30, sala Ośrodka Teatralnego "Maski"	"Przedstawienie mówi o ludzkich zmaganiach z losem i ze światem, a każdy odczytać je może w kontekście własnych niepokojów i doświadczeń". Ewa Han, "Słowo Polskie" "W 'Ołowianej mgle' jest mnóstwo wszystkiego, ale jest to skomponowane - nie ma figur tylko dla figur. Wchodzimy i widać tylko dwie postaci - jedna myje, czesze, czy głaszcze drugiej głowę - jakby w kosmosie albo na pustyni. Gdzieś samotnie. Kiedy już siadamy - między postaciami coś się powoli rozwija, ale jeszcze jesteśmy na zewnątrz. Po czym zaczyna się historia - a raczej wiele historii - o człowieku, który idzie pod prysznic, gdzie pali papierosa, popija i zmywa z siebie demony, które wcale nie chcą być zmyte. O parze karaluchów, które walczą na śmierć i życie, a kiedy już się pozabijają - przychodzi ktoś z miotłą i je po prostu wymiata. Jest taniec śmierci i scena z bulwarowego teatrzyku, bardzo włoska, rozkrzyczana, gdzie dwaj pretendenci do ręki pewnej lafiryndy zabijają się nawzajem po wielokroć - oni się mordują, a my umieramy ze śmiechu. Wszystkie te światy wyłażą z jakiejś zakurzoności i poplątania i tam z powrotem wpadają". Tatiana Drzycimska, Radio Wrocław Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym "Zderzenie" w Kłodzku w 1999 roku.
Bałtycki Uniwersytet Tańca (Gdańsk) Papugaj 17 listopada (piątek), godz. 21.30, sala Teatru Polskiego Choreografia: Tatiana Baganowa Wykonanie: Katarzyna Chmielewska, Patrycja Kujawska, Aurora Lubos, Leszek Bzdyl, Wojciech Kolesiński, Robert Przybył Światło: Andrej Pleszakow Kostiumy: Joanna Vogel Lee, Tamara Leśniewska Scenografia: Mirosław Dziedzic Dźwięk: Michał Mielnik Muzyka: J.S. Bach, Red Consume, J. Jackson	"W poszukiwaniu zrozumienia każdy z nas przyjmuje różne maski, stąd papuzie gesty i miny. Jest bal, ale są też klatki. Zamykamy w nich swoje kompleksy, marzenia i pragnienia". "Głos Wybrzeża" "Za pomocą oszczędnych plastycznie obrazów aktorzy kpili ze sposobów, jakimi porozumiewamy się z innymi. Wyszydzali językowe schematy i poznawcze szablony". "Gazeta Morska" Tatiana Baganowa - rosyjski choreograf, tancerka i pedagog. W 1990 roku założyła w Jekaterinburgu grupę "Provincjalnyje Tancy". Brała udział w wielu międzynarodowych projektach. Jej ostatni spektakl "Svadebka" otrzymał w Moskwie prestiżową nagrodę "Złotą Maskę" za najlepszą choreografię w 2000 roku. Leszek Bzdyl - aktor, choreograf, tancerz i pedagog. Założyciel i dyrektor artystyczny Teatru Dada von Bzdülöw. W latach 1987-1990 aktor Wrocławskiego Teatru Pantomimy Henryka Tomaszewskiego, później tancerz Teatru Ekspresji Wojciecha Misiuro. Twórca ruchu scenicznego do wielu spektakli dramatycznych. Katarzyna Chmielewska - absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej w Gdańsku i brukselskiej P.A.R.T.S. Anny Teresy De Keersmaeker. Współpracowała z Operą Bałtycką w Gdańsku i Gdańskim Teatrem Tańca. Obecnie związana z Teatrem Dada von Bzdülöw, gdzie stworzyła własne choreografie: "Sonatę" i "Łapiuti kontra reszta świata". W 1997 na festiwalu "Zderzenie" w Kłodzku otrzymała nagrodę za rolę w spektaklu Teatru Dada von Bzdülöw "Nie było, nie będzie, czyli nie ma". Patrycja Kujawska - absolwentka Akademii Muzycznej w Gdańsku w klasie skrzypiec. Występuje gościnnie w przedstawieniach Teatru Miejskiego w Gdyni oraz śpiewa w Nie-kabarecie Macieja Nowaka. Obecnie aktorka i tancerka Teatru Dada von Bzdülöw. Skomponowała muzykę do spektaklu "Zagłada ludu, albo moja wątroba jest bez sensu" zrealizowanego w tym teatrze. Aurora Lubos - związana z Gdańskim Teatrem Tańca. Współtworzyła opracowanie plastyczne wielu spektakli, zajmowała się realizacją i produkcją projektów. Stworzyła własną choreografię "Niedokończone". Wzięła udział w produkcji Bałtyckiego Uniwersytetu Tańca "Wewnątrz ciała" w choreografii Avi Kaisera. Wraz w Leszkiem Bzdylem współtworzyła choreografię "Uff...". Wojciech Kolesiński - aktor, tancerz Teatru Dada von Bzdülöw. Wystąpił w spektaklach "Człowiek, który kłamał, na przykład Heiner Müller" i "Pawana na cześć miłości". Gościnnie występuje w spektaklach Teatru Miejskiego w Gdyni. W 1999 wziął udział w produkcji Bałtyckiego Uniwersytetu Tańca "Wewnątrz ciała". Robert Przybył - tancerz związany z grupą Kino Variatino. Wystąpił w spektaklach "Na krześle myślę inaczej" w choreografii Anny Haracz oraz "...a drzwi są wciąż otwarte" Iwony Strupichowskiej.
Teatr Strefa Ciszy (Poznań) Projekt Specjalny "Postscriptum" 18 listopada (sobota), godz. 16.00, Centrum Handlowe M1, ul. Szwajcarska wyjazd autobusów spod Ośrodka Teatralnego "Maski" o godz. 15.30 pomysł i porządek: Adam pierwsza pomoc: Adaś ułożenie: wszyscy udział: Ela, Agnieszka, Julia, Przemek, Adaś, Michał, Adam, Kamil, Michał, Tomek, Włodek, Marcin	wybrane artykuły z Kodeksu Cywilnego: Art. 543. Wystawienie rzeczy w miejscu sprzedaży na widok publiczny z oznaczeniem ceny uważa się za ofertę sprzedaży. Art. 548. §1. Z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy. Art. 592. §1. Sprzedaż na próbę albo z zastrzeżeniem zbadania rzeczy przez kupującego poczytuje się w razie wątpliwości za zawartą pod warunkiem zawieszającym, że kupujący uzna przedmiot sprzedaży za dobry. People & People Corporation. P.S. Życzymy udanych zakupów.
Teatr Wiczy (Brodnica) Krakersy 18 listopada (sobota), godz. 19.00, sala Teatru Ósmego Dnia Tekst: Norbert Okoń Scenariusz i reżyseria: Romuald Wicza-Pokojski Kostiumy: Justyna Dobyszewska Aktorzy: Aleksandra Licznar, Justyna Sulecka, Krystian Wieczyński
"Jest to inteligentna i trafna wypowiedź na temat współczesności, na temat pokolenia, które dorosło w latach dziewięćdziesiątych, ma wpływ na kształtowanie rzeczywistości i jako pierwsze w naszym kraju przyniosło ze sobą zjawisko nazywane wyścigiem szczurów. Ten wyścig to nieustanna walka o pozycję, karierę, pieniądze, o utrzymanie się w obiegu, o przychylność szefa. Ale nasze szczury to także ludzie, którzy pamiętają czasy polskiego punkrocka i koncerty w Jarocinie. Przedstawienie jest bardzo sprawne, szybkie, zaskakujące w swoim przebiegu. Sami nie wiemy, czy to małe katharsis jest bardziej nasze, czy tej przedziwnej trójki szczurów. Jest to spektakl niezwykle prosty i precyzyjny, aktorsko i plastycznie konsekwentny. A co najważniejsze: to co się w tym spektaklu dzieje, bardzo długo nas, widzów śmieszy - ale tylko do momentu, kiedy coś nie zacznie nam powstrzymywać tego śmiechu w gardle. I to jest sztuka mówienia prawdy". Agata Skórzyńska, "Gazeta Wyborcza" Od reżysera: "Nie osądzam. Ja też się uśmiecham".
czarneNIEBObiałe (Rosja) Imitator Dei 18 listopada (sobota), godz. 20.30, sala Teatru Polskiego Wykonanie: Marcella Soltan Reżyseria: Dmitri Ariupin	czarneNIEBObiałe - teatr założony w 1987 roku w Moskwie przez Dmitra Ariupina - rok temu na Festiwalu Teatralnym "Maski" ze sporym powodzeniem prezentował spektakl "Zabawki Bertranda". Za to przedstawienie grupa otrzymała wiele nagród, w tym prestiżową Fringe First na festiwalu Fringe 2000 w Edynburgu. "Imitator Dei" to najnowszy spektakl zespołu. "Człowiek zaplątał się w tysiącach myśli, zagubił wśród niezliczonych poziomów świadomości. Bezdomny i bezimienny przekształcił się w niewielką, pozbawioną kształtu i wartości cząstkę świata, którego jedynym celem jest własny byt. Włókna tworzące tkankę świata przerwały się. Ze świeżych szczelin wyziera nicość - ciemne światło, głuchy dźwięk, pustka trzymająca świat w ustach jak cukierek tuż przed połknięciem. To niewiarygodne i trudne do pojęcia, że chcąc upewnić się, iż to, co nas otacza jest prawdziwe, trzeba zrozumieć swój byt w wydrążonym świecie". Dmitri Ariupin
Teatr Rondo (Słupsk) Noc Walpurgii 19 listopada (niedziela), godz. 18.00, Malarnia Teatru Polskiego Scenariusz i wykonanie: Marcin Bortkiewicz Reżyseria: Stanisław Miedziewski	Przedstawienie powstało na motywach powieści Tomasza Manna "Czarodziejska Góra". Premiera spektaklu miała miejsce 27 marca 1999 roku. "...oto bardzo zabawny seans spirytystyczny w górskim sanatorium 'Berghof' we wsi Davos..."
Teatr Porywacze Ciał (Poznań) Vol.7 19 listopada (niedziela), godz. 19.30, sala Teatru Ósmego Dnia Scenariusz i reżyseria: Katarzyna Pawłowska, Maciej Adamczyk Współpraca: Marcin Liber	Teatr Porywacze Ciał istnieje od 1992 roku. Został założony przez Katarzynę Pawłowską i Macieja Adamczyka. Zrealizował do tej pory siedem autorskich spektakli oraz plenerowe "Sztuczne oddychanie" wspólnie z Teatrem Usta Usta. Spektakl "Vol.7" miał premierę w marcu 2000.
Komuna Otwock (Otwock) Trzeba zabić pierwszego boga 19 listopada (niedziela), godz. 21.00, sala Ośrodka Teatralnego "Maski"	Spektakl odwołuje się do mitu o pierwszym bogu, który był chaosem i nicością, a jedynym czego pragnął był sen. Świat powstał wbrew jego woli, z nasienia, które uronił w czasie snu. Pierwszy bóg został zabity przez własne dzieci, które bawiąc się zakłócały ciszę, za co miały zostać zgładzone. Ten mityczny punkt wyjścia służy pokazaniu pierwszego boga w każdym z nas: jest nim strach przed odpowiedzialnością, wieczna chęć powrotu do nieistniejącej Arkadii. Tymczasem życie jest wyzwaniem i niebezpieczeństwem, które trzeba podjąć, aby stać się człowiekiem. Komuna Otwock kolejny raz namawia do Przebudzenia. Także w wymiarze społecznym... Spektakl nawiązuje do poszukiwań w obszarach techo-industrialnych. Rytuał wynika z fizycznego wysiłku. Zamiast gry aktorskiej - wypełnianie zadań. Raczej precyzyjny performance na wiele osób, niż sztuka mamienia widza inną rzeczywistością".